CENTRUM ZDROWIA PAWIA 8, ul. Pawia 8 +48 609 844 100 kontakt@pawia8.pl

Problemy z tarczycą?

Nadczynność bądź niedoczynność tarczycy dotyka coraz więcej osób, problem w tym, że niewielu ludzi ma świadomość istnienia choroby.

Dolegliwości, które mogą świadczyć o kłopotach z tarczycą, nie są też na tyle charakterystyczne i symptomatyczne, by na ich podstawie można było jednoznacznie zdiagnozować chorobę. Do objawów wskazujących na nadczynność tarczycy zaliczamy między innymi nerwowość, drażliwość, zmęczenie, problemy z zasypianiem, utratę masy ciała (która zachodzi niezależnie od ilości przyjmowanego jedzenia, zdarza się iż pacjent chudnie chociaż je więcej niż zwykle), u kobiet nieregularne miesiączki, osłabienie mięśni, problemy z koncentracją, szybsze bicie serca i niskie ciśnienie. Na niedoczynność tarczycy wskazywać mogą takie objawy jak depresja, problemy z koncentracją i z pamięcią, ospałość, wypadanie włosów, nadmiernie wysuszona skóra, przyrost wagi (analogicznie do niedoczynności, pacjent może tyć, chociaż nie zmienia swych nawyków żywieniowych, a nawet ogranicza jedzenie), opuchnięta twarz, sztywność mięśni, permanentne uczucie zimna.

Problemy z tarczycą dotyczą zwykle kobiet w młodym i średnim wieku. Jak wspomniałem wyżej, choroba ta nie daje jednoznacznych objawów, dlatego badaniem które pozwala na zdiagnozowanie choroby jest badanie krwi i określenie poziomu hormonów.

Tymczasem osteopaci już od dziewiętnastego wieku podejmowali próby leczenia chorób tarczycy. Jednym z pierwszych specjalistów którzy badali zagadnienie chorób tarczycy był dr A. Still. Na podstawie własnych doświadczeń orzekł, iż jedną z przyczyn nieprawidłowości w funkcjonowaniu tego gruczołu są zaburzenia w obrębie układu kostno-szkieletowego, uniemożliwiające prawidłowy przepływ krwi i innych płynów ustrojowych, mających wpływ na prawidłową pracę tarczycy. Według doktora Stilla usprawnienie pracy układu krwionośnego oraz usunięcie innych przeszkód strukturalnych powinno skutkować przywróceniem prawidłowej pracy gruczołu tarczycy. Myśl ten kontynuował inny badacz, dr Thomas Ray, który w swej pracy zajmował się również wolem tarczycy. Z jego obserwacji wynikało, iż wole można wyleczyć za pomocą technik manipulacyjnych, a teoria ta została potwierdzona przez kolejnych osteopatów. Oprócz technik manipulacyjnych pacjenci otrzymywali ekstrakt tarczycy, a połączenie technik osteopatycznych z farmakologią dawało dobre rezultaty.

Badania zapoczątkowane przed dwoma stuleciami dały solidne podwaliny pod współczesną osteopatię. Obecnie leczenie tarczycy sprowadza się przede wszystkim do leczenia farmakologicznego. Jednak z uwagi na anatomiczne umiejscowienie tego gruczołu fizjoterapeuci sugerują, by farmakologię wesprzeć leczeniem osteopatycznym, a konkretniej technikami manipulacyjnymi, które zwiększą samoregulację tarczycy oraz będą wspierać samoleczenie organizmu. Tarczyca jest otoczona powięzią oraz strukturami mięśniowymi, jeśli więc pojawia się zaburzenie w harmonijnym układzie mięśniowo- szkieletowym w obrębie czaszki, kręgów szyjnych, górnych kończyn oraz kręgów piersiowych, to odbija się to na napięciu miękkich tkanek wokół gruczołu. Nieprawidłowe napięcia doprowadzić mogą do nieprawidłowego, zewnątrzkomórkowego odkładania białka, co z kolei prowadzi do mikro i makro urazów tarczycy, zmieniających strukturę komórkową. Gdy choroba rozwija się przez dłuższy czas i tarczyca pozostaje w przewlekłym stanie zapalnym, wówczas leczenie osteopatyczne jest w stanie zapobiec nieodwracalnym uszkodzeniom gruczołu, takim jak zwłóknienie czy zanik. Techniki manipulacyjne przywracają – w zależności od stopnia uszkodzenia organu w całości albo w części – funkcjonalność oraz prawidłową strukturę tarczycy. Techniki te skupiają się na przywróceniu właściwego przepływu krwi (dr Still uważał, że pojawienie się wola tarczycy świadczy o problemie z prawidłowym dopływem krwi tętniczej do mózgu, z kolei dr Ray wskazuje, że wole pojawia się w wyniku długotrwałego przekrwienia). Niedoczynność tarczycy może być związana z nieprawidłowościami w obrębie mięśni szyjnych oraz z zaburzeniami kręgosłupa na odcinku szyjnym i lędźwiowym, leczenie sprowadza się do stosowania odpowiednich technik manipulacyjnych. Techniki manipulacyjne wykorzystuje się także w stosunku do pewnych obszarów głowy (kości potyliczne oraz mięśnie żuchwy), co dodatkowo przyczynia się do poprawy pamięci u pacjenta.