Urazy stawu skokowego są kontuzją niestety dość powszechną. Przytrafiają się one zarówno osobom czynnie uprawiającym sport jak i ludziom, którzy żyją spokojnie, utrzymując średnią aktywność ruchową i od sportu, zwłaszcza zawodowego, trzymają się z daleka.

Trzeba jednakże odróżnić skręcenie kostki od zwichnięcia kostki. W obu przypadkach charakterystycznym objawem jest silny ból oraz widoczny obrzęk. Skręcenie kostki jest kontuzją mającą mniej poważne skutki, dotyczy bowiem tkanek miękkich. Przy niewielkim urazie wystarczą zimne okłady, odpoczynek i ewentualne usztywnienie kostki opaską uciskową. W przypadku poważniejszych obrażeń lekarze zalecają – po uprzednim prześwietleniu – założenie gipsu, stosowanie środków przeciwbólowych i doradzają odpoczynek przez przynajmniej kilkanaście dni.
Osteopatyczne podejście do leczenia tego typu urazu jest inne, ponieważ jeśli nie doszło do poważnych obrażeń, skręcenie jest lekkie, noga nie została złamana ani nie doszło do zmian w obrębie samego stawu, to nie ma potrzeby unieruchamiania jej na całe tygodnie. Oprócz wykonywania podstawowych ćwiczeń oraz stosowania okładów zalecana jest krioterapia, zabiegi z wykorzystaniem pola magnetycznego (zmniejszają ból), a także specjalne techniki aktywujące drenaż nadmiaru płynu w stawie, co przyczynia się do zmniejszenia obrzęku.
Zwichnięcie kostki jest urazem o wiele poważniejszym. Powstaje ono w wyniku nadmiernego odwrócenia stopy, w przeważającej większości przypadków (ponad 80 proc) mamy do czynienia ze skręceniem inwersyjnym, czyli nadmiernym naciągnięciem stopy na zewnątrz. W przypadku zwichnięcia dochodzi do przemieszczenia się względem siebie kości, uszkodzenia torebki stawowej oraz wiązadeł. Objawy zwichnięcia są podobne do objawów skręcenia kostki, stąd potocznie często utożsamia się te dwie kontuzje. W przypadku zwichnięcia konieczne może być prawidłowe nastawienie kości kontuzjowanej kończyny, a jeśli doszło do zerwania wiązadeł konieczna może być operacja. Statystycznie w przypadku 25 do 40 proc. pacjentów cierpiących na zwichnięcie kostki uraz może się powtórzyć, gdyż po zwichnięciu staw jest uszkodzony, co w najgorszym razie może doprowadzić do niepełnosprawności.
Zdaniem niektórych lekarzy takie nawroty kontuzji wiążą się z osłabieniem stawu skokowego, a to ma znów związek ze źle prowadzonym leczeniem początkowym. W przypadku urazu stawu skokowego bardzo ważny jest czas, jaki upłynął między doznaniem obrażenia, a udzieleniem pomocy. Im szybciej wprowadzona zostanie procedura RICE („rest” odpoczynek czyli ograniczenie ruchu do niezbędnego minimum, „ice” okłady z lodu i ogólnie krioterapia, „compression” ucisk, najczęściej sprowadza się to do nałożenia bandaża elastycznego, „elevation” uniesienie), tym mniejszy ból odczuwa pacjent i tym szybciej zniknie obrzęk. Rehabilitacja przeprowadzana kilka tygodni po odniesieniu kontuzji będzie miała mniejszy efekt, niż zabiegi przeprowadzane bezpośrednio po zdarzeniu.
Podczas jednego z badań zaoferowano pacjentom zgłaszającym się na ostry dyżur ze zwichnięciem kostki oprócz standardowej procedury RICE także zabieg osteopatyczny na tkankach miękkich, mający na celu zmniejszenie obrzęku, a następnie okłady z lodu oraz opatrunek uciskowy. Pacjenci byli odsyłani do domu z receptą na środki przeciwbólowe oraz z zaleceniem trzymania chorej kończyny w górze. Pacjenci, którym zaproponowano zabieg osteopatyczny deklarowali mniejsze odczuwanie bólu oraz obserwowano u nich mniejszy obrzęk w stosunku do pacjentów, których leczono standardową procedurą szpitalną.