CENTRUM ZDROWIA PAWIA 8, ul. Pawia 8 +48 609 844 100 kontakt@pawia8.pl

Choroby tarczycy-jak rozpoznać Hashimoto i jak je leczyć?

W ostatnich latach niedoczynność tarczycy jest diagnozowana coraz częściej. Ok 80% osób chorych na niedoczynność tarczycy choruje również na Hashimoto- przewlekłe limfocytowe zapalenie gruczołu tarczowego.
Tarczyca jest jednym z gruczołów wydzielania wewnętrznego, który oddziałuje na inne narządy i odpowiada za homeostazę w organizmie.

Nadmierne wydzielanie hormonów tarczycy powoduje nadczynność tarczycy, z kolei niewystarczająca produkcja jest charakterystyczna dla niedoczynności. Główną przyczyną nadczynności tarczycy jest autoimmunologiczna choroba Gravesa-Basedowa. Niedoczynność tarczycy jest często skutkiem przewlekłego autoimmunologicznego zapalenia Hashimoto i stanowi jedną z najczęściej występujących patologii gruczołu tarczowego. Choroba dotyka ok 1-6% populacji, przy czym od 4-5 razy częściej chorują kobiety.

Jak zatem rozpoznać Hashimoto?

Bywa, że choroba ta czasem przebiega bez żadnych objawów i tylko rutynowe badanie TSH i jego nieprawidłowy wynik prowadzi do dalszej diagnostyki. Częściej jednak występują charakterystyczne objawy do których należą:

  • Wzrost masy ciała
  • Niemożność utraty masy ciała mimo wprowadzanych obostrzeń żywieniowych
  • Kiepskie samopoczucie
  • Przewlekłe zmęczenie
  • Problemy ze snem
  • Rozdrażnienie
  • Depresja
  • Wypadanie włosów
  • Zwiększona wrażliwość na zimno
  • Blada, zimna, sucha skóra
  • Problemy z koncentracją
  • zaparcia


Warto również zaznaczyć, iż u osób chorujących na Hashimoto często występują choroby towarzyszące m.in. celiakia, RZS, zespół jelita drażliwego, cukrzyca, zaburzony profil lipidowy, niedoczynność kory nadnerczy.

Jakie badania należy wykonać?

Przede wszystkim należy zacząć od zbadania poziomu hormonów tarczycy mi.in tyreotropowego TSH, następnie badanie anty-TPO, anty- TG, które są wskaźnikiem stanu zapalnego. Przeciwciała anty-TPO stwierdza się u ok. 80% chorych cierpiących na Hashimoto. Warto wykonać także USG tarczycy, które pokaże w jakim stanie jest nasza tarczyca, czy jej echogeniczność jest prawidłowa czy też występują nacieki zapalne, zwłóknienia czy guzki. Dodatkowo wykonujemy również badanie hormonów
tarczycy FT3 i FT4.

Najważniejsze zalecenia żywieniowe w Hashimoto


Choroby autoimmunologiczne takiej jak Hashimoto wiążą się nie tylko z dysfunkcją układu odpornościowego, ale także z częstymi niedoborami mikroelementów i pierwiastków śladowych. Zarówno nasz układ odpornościowy jak i tarczyca do prawidłowej pracy potrzebują takich elementów jak: cynk, selen, jod, witaminy z grupy B, kwasy omega-3,
żelazo czy też Wit D. Odpowiednio dobrany schemat żywienia w chorobie Hashimoto będzie pomagał w łagodzeniu objawów choroby, wspierał prawidłowy metabolizm a co za tym idzie pomagał w utrzymaniu należnej masy ciała. Na co zatem należy zwrócić szczególną uwagę?

  1. Ograniczenie spożycie pszenicy a najlepiej eliminacja jej z diety. By wspomóc leczenie, musimy wspomóc nasz układ immunologiczny. Ok 80% komórek odpornościowych znajduje się w jelitach i to one regulują odpowiedź immunologiczną. Białka pszenicy (gluten) powodują silne pobudzenie układu immunologicznego (gluten w pszenicy powoduje znacznie silniej pobudza układ immunologiczny niż ten zwarty w innych zbożach). Pszenica powoduje zwiększony poziom zonuliny odpowiedzialnej za regulację przepuszczalności połączeń pomiędzy
    komórkami nabłonka jelita. W przypadku wzrostu poziomu zonuliny dochodzi do rozluźnienia struktury jelita co skutkuje „przeciekającym jelitem”.
  2. Ograniczenie bądź całkowite wykluczenie nabiału- bardzo często u osób chorujących na Hashimoto obserwuje się nietolerancję na białko mleko. Kazeina zawarta w mleku krowim dla wielu osób stanowi antygen wywołujący reakcję alergiczną. Przy Hashimoto obecność dodatkowego czynnika osłabiającego układ immunologiczny może nasilić chorobę. Można zastąpić produkty nabiałowe napojami, śmietankami lub jogurtami roślinnymi (np. kokosowe) dodatkowo wzbogaconymi np. w wapń
  3. Eliminacja soi- zaburza ona wchłanianie leków stosowanych w leczeniu Hashimoto oraz może przyczynić się do pojawienia się wola. Nasiona soi są źródłem fitynianów, które utrudniają wchłanianie wapnia, magnezu, cynku, żelaza oraz izoflawonów-związków ograniczających wchłanianie jodu.
  4. Zwiększenie udziału kwasów omega-3- należy wprowadzić do diety produkty zawierające omega-3, które działają przeciwzapalnie, głównie ryby, len, orzechy. Umiarkowane spożycie roślin wolotwórczych (brokuł, kalafior, kapusta, brukselka)- goitrogeny są substancjami antyodżywczymi i mogą one zakłócać metabolizm jodu oraz hamować syntezę hormonów tarczycy. Warto zwrócić jednakże uwagę, iż proces obróbki termicznej np. gotowanie, gotowanie na parze, blanszowanie czy też kiszenie zmniejsza o ok 30% właściwości wolotwórcze stąd nie należy ich eliminować z diety a pamiętać o rozsądnym ograniczeniu (wyj. stanowi soja, którą należy wykluczyć)
  5. Unikanie niedoborów witamin i mikroelementów- Wit D3, selen, jod, żelazo, cynk, witamin z gr.B, są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania pracy tarczycy. Należy zadbać o prawidłowo zbilansowana dietę a w przypadku dużych niedoborów dodatkowo wzbogacić odpowiednia suplementacją.
  6. Aktywność fizyczna- ma niebagatelne znaczenie w utrzymaniu prawidłowej masy ciała, co często jest utrudnione u osób dotkniętych chorobami tarczycy a także w normowaniu współistniejących często chorób takich jak cukrzyca i insulinooporność.
  7. Należy zadbać o prawidłowy dobór ćwiczeń, gdyż zbyt intensywny trening, gł. siłowy, może podwyższać poziom kortyzolu, który wpływa na gospodarkę hormonów tarczycy
    Hashimoto jest chorobą, do której należy podejść w sposób holistyczny. Należy zadbać o prawidłowe funkcjonowanie całego organizmu. Odpowiednia dieta, która uwzględnia indywidualne nadwrażliwości pokarmowe, współistniejące często schorzenia a także predyspozycje do występowania innych chorób, odpowiednia suplementacja i prawidłowo
    dobrany rodzaj aktywności fizycznej pozwolą na normalne funkcjonowanie osób dotkniętych Hashimoto. Należy jednak pamiętać, że interwencje żywieniowe łączące się z długotrwałą eliminacją produktów mogą powodować niedobory składników oraz dalsze niekorzystne konsekwencje zdrowotne, natomiast uniwersalne schematy suplementacji mogą nie być odpowiednie dla każdego, stąd należy korzystać z pomocy specjalistów, którzy dobiorą indywidualny tok postępowania.